Η μοναξιά δεν είναι πια μόνο υπαρξιακό ή ψυχολογικό πρόβλημα. Είναι πλέον και οικονομικός δείκτης, με όλο και περισσότερους επενδυτές, επιχειρηματίες και κυβερνήσεις να αντιμετωπίζουν την απομόνωση ως παραγωγική μεταβλητή — αλλά και ως νέα αγορά.

Σε χώρες με γηράσκοντα πληθυσμό, όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες, η μοναξιά έχει συνδεθεί με:
    •    Πτώση παραγωγικότητας
    •    Αύξηση δαπανών υγείας
    •    Υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης, εθισμών και αυτοκτονιών
    •    Μείωση κοινωνικής συνοχής και πολιτικής συμμετοχής

Ταυτόχρονα, αναπτύσσεται ραγδαία ένας νέος “βιομηχανικός κλάδος της μοναξιάς”:
    •    Ρομπότ συνομιλίας και τεχνητής συντροφιάς
    •    Πλατφόρμες “κοινωνικής θεραπείας” ή ενοικίασης παρέας
    •    Smart housing για ηλικιωμένους με δυνατότητες εικονικής αλληλεπίδρασης
    •    Εφαρμογές που ανιχνεύουν ψυχολογική απομόνωση με βάση τον τρόπο που γράφεις, μιλάς ή κινείσαι

Εταιρείες τεχνολογίας, startups, αλλά και δημόσιοι οργανισμοί αρχίζουν να επενδύουν σε λύσεις κατά της μοναξιάς όχι μόνο για κοινωνικούς λόγους, αλλά γιατί η μοναξιά κοστίζει στο ΑΕΠ.

Σύμφωνα με μελέτη του Harvard Business Review, οι οικονομικές απώλειες που συνδέονται με τη μοναξιά ανέρχονται σε δισεκατομμύρια ετησίως, λόγω μειωμένης αποδοτικότητας, αυξημένων νοσηλειών και πρώιμης συνταξιοδότησης.

Η “οικονομία της μοναξιάς” δεν είναι πια αστείο. Είναι μια από τις πιο υποτιμημένες, αλλά ραγδαία αναδυόμενες αγορές του 21ου αιώνα.

Μετάφραση και προσαρμογή από The Atlantic, The Economist & Financial Times