Το λίθιο, το λεγόμενο «λευκό πετρέλαιο» της ενεργειακής μετάβασης, βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο ενός παγκόσμιου αγώνα δρόμου. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου που χρησιμοποιούνται σε ηλεκτρικά οχήματα, smartphones και αποθηκευτικά συστήματα ενέργειας έχουν εκτοξεύσει τη ζήτηση για το πολύτιμο αυτό μέταλλο, οδηγώντας κράτη, πολυεθνικές και επενδυτικά funds σε μια γεωστρατηγική αναμέτρηση για τον έλεγχο των αποθεμάτων.

Η Κίνα ελέγχει ήδη πάνω από το 75% της παγκόσμιας ικανότητας επεξεργασίας λιθίου, ενώ έχει εξασφαλίσει συμβάσεις σε αφρικανικά, λατινοαμερικανικά και ασιατικά ορυχεία. Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε., αναγνωρίζοντας την εξάρτηση από κινεζικές αλυσίδες, έχουν θέσει ως στρατηγική προτεραιότητα την ανάπτυξη «φιλικών» πηγών προμήθειας και την ενίσχυση της δικής τους παραγωγής.

Στη Λατινική Αμερική —στο λεγόμενο “λιθιακό τρίγωνο” Αργεντινής, Βολιβίας και Χιλής— παρατηρείται εντεινόμενος ανταγωνισμός μεταξύ κινεζικών, αμερικανικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων, με τις τοπικές κυβερνήσεις να προσπαθούν να διασφαλίσουν ότι θα αποκομίσουν μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία από την εξόρυξη και όχι μόνο πρώτες ύλες.

Ταυτόχρονα, αναδεικνύονται ερωτήματα για το περιβαλλοντικό κόστος της εξόρυξης, που απαιτεί τεράστιες ποσότητες νερού και αφήνει πίσω οικολογικά αποτυπώματα που θυμίζουν τις πιο σκληρές μορφές μεταλλευτικής βιομηχανίας του 20ού αιώνα.

Η παγκόσμια μετάβαση στην πράσινη ενέργεια μπορεί να εξαρτάται από το λίθιο, όμως το μέλλον αυτής της εξάρτησης θα κριθεί από τη γεωπολιτική ισχύ, τη διαφάνεια και τη βιωσιμότητα των συμφωνιών που συνάπτονται σήμερα.

Μετάφραση και προσαρμογή από Bloomberg, The Guardian & Financial Times